Enteresan bazı hayallerim var. Başka insanlar için olmayabilir. Çok az bir kısmı maddiyata bakıyor. O da sadece otobüs masrafı. Mesela sevdiğim oyuncu, yazar, senarist, yönetmen, zanaat erbabı gibi insanlarla muhabbet ederek söyleşi yahut da röportaj yapmak. Klasik röportaj mantığıyla değil. Bir ahbabımla muhabbet eder gibi, faydacı ve menfi olmadan. Normal bir muhabbetde ses kayıt cihazı açık kalmış da daha sonra dinlemişsin gibi.
Şöyle tenha bir halk restoranında fazla mekanın sahibini bildiğin ve mekanın sahibinin de seni bildiği güzel bir ortamda sobanın yanında muhabbet etmeyi çok isterdim. O insanın tecrübelerini böyle kara delik gibi emmek isterdim.